Nietrzymanie lub niezdolność świadomej kontroli oddawania moczu to kłopotliwa przypadłość. Szacuje się, że dotyczy 60% kobiet i 15% mężczyzn po 65 roku życia.
Mocz jest produktem ubocznym filtrowania krwi przez nerki, a pęcherz moczowy to magazyn, w którym gromadzi się do momentu, gdy jesteśmy gotowi wydalić go z organizmu. Niezdolność kontroli powoduje mimowolne oddawanie moczu, co jest podstawą kłopotów natury higienicznej. W proces kontroli oddawania moczu zaangażowane są dwa układy naszego ciała. Pierwszy z nich to układ moczowy, a zwłaszcza wspomniany pęcherz, a drugi to układ nerwowy, który kontroluje przepływające do pęcherza impulsy nerwowe. Stąd widać, że zaburzenia pracy któregokolwiek z wymienionych układów mogą prowadzić do nietrzymania moczu.
Istnieje kilka rodzajów nietrzymania moczu.
Wśród kobiet w młodym i średnim wieku najpowszechniejszym typem jest inkontynencja stresowa, czyli wysiłkowe nietrzymanie moczu. Aktywność fizyczna zwiększa napięcie mięśni brzucha, co z kolei obciąża dodatkowym ciśnieniem pęcherz i cewkę moczową przenoszącą mocz z pęcherza poza ciało. Jednym z tego powodów może być nadmierne poruszanie się cewki moczowej wynikające z nieprawidłowości mięśniowych lub strukturalnych w obrębie miednicy. Dlatego właśnie terapia manualna kręgosłupa oraz praca na tkankach miękkich wpływająca na strukturę miednicy i jej mięśnie może okazać się w tym przypadku bardzo pomocna.
Inną przyczyną wysiłkowego nietrzymania moczu może być osłabienie lub uszkodzenie mięśni zamykających cewkę moczową i uniemożliwiających wypływanie moczu. Inkontynencja stresowa często towarzyszy ciąży, okresowi po porodzie oraz menopauzie. Niejednokrotnie zmagają się z nią także kobiety uprawiające sport.
Kolejnym rodzajem nietrzymania moczu jest tzw. Inkontynencja parcia związana często z nadreaktywnością pęcherza moczowego. Mówimy o niej w sytuacji, gdy nie możemy utrzymać moczu przed dotarciem do toalety. Nietrzymanie moczu z powodu nagłego parcia jest częste u starszych pacjentów po udarze, u chorych na cukrzycę, chorobę Parkinsona i Alzheimera, stwardnienie rozsiane i przerost gruczołu krokowego. Inkontynencja parcia może wynikać zarówno z problemów z mięśniami pęcherza, jak i zaburzeń układu nerwowego - jest ona częsta u mężczyzn z przerośniętym gruczołem krokowym.
Występuje także kilka pomniejszych rzadziej występujących powodów nietrzymania moczu.
Jednym z nich jest to, że pęcherz nie opróżnia się całkowicie, co prowadzi do niekontrolowanego plamienia (inkontynencja z przepełnienia). inny typ to inkontynencja funkcjonalna wywołana fizyczną lub psychiczną ułomnością uniemożliwiającą dotarcie do toalety na czas. Jej przyczyny bywają bardzo różne.
Funkcjonalne nietrzymanie moczu może być spowodowane ciężkim zapaleniem stawów a także niepełnosprawnością intelektualną.
Osoby cierpiące na nietrzymanie moczu mogą mieć także kombinacje różnych rodzajów inkontynencji. Czynnikiem zwiększającym ryzyko jest podeszły wiek ponieważ z upływem czasu mięśnie cewki i pęcherza moczowego tracą elastyczność i wytrzymałość, co utrudnia kontrolowanie procesu wydalania moczu. Dodatkowym czynnikiem jest otyłość sprawiająca, że mięśnie miednicy i pęcherza stają jeszcze bardziej obciążone a tym samym słabsze.
Nietrzymanie moczu ogranicza aktywność oraz relacje międzyludzkie, zwiększa także ryzyko owrzodzeń, infekcji skóry, wysypek oraz zakażenie dróg moczowych.
Bardzo istotne jest ustalenie przyczyny inkontynencji ponieważ może być nią poważniejsze schorzenie.
W przypadku zaobserwowania u siebie nietrzymania moczu zgłoś się do urologa, który na podstawie symptomów i testów powinien określić powody wystąpienia inkontynencji i podjąć odpowiednie kroki.
Edyta Grzech
Centrum Naturoterapii Atyde
www.naturoterapia.atyde.pl