Witamina K2 - Centrum Naturoterapii ATYDE Znajdź nas na facebook!

Witamina K2

Witamina K2

Główną funkcją witaminy K jest modyfikacja białek w ten sposób aby dać im zdolność wiązania wapnia – można powiedzieć, że witamina K „włącza” możliwości wiążące (wapń) białek. Wyizolowano witaminę K1 i  K2 potwierdzając, że K nie jest pojedynczym związkiem, ale tworzy rodzinę związków. Wyróżniamy dwie główne formy witaminy K tj.: K1 (fitochion) i K2 (menachion) z czego K2 jest dzielona na kilka różnych podtypów gdzie najważniejsze z nich to: MK-4 i MK-7.

Role witamin K1 i K2 są bardzo różne, różnią się aktywnością biologiczną, skutecznością i biodostępnością różnie też są pozyskiwane.

Witamina K1
Fizjologiczne działanie: krzepnięcie krwi.
Występowanie: w zielonych liściach warzyw np.: szpinaku, brokułach, sałacie, jarmużu, brukselce, kapuście, natce pietruszki w niektórych olejach czy w owocach kiwi. Witamina K1 podlega recyklingowi w organizmie więc dietetyczne wymagania są minimalne i rzadko grozi nam jej niedobór, którego skutkiem byłyby zaburzenia krzepnięcia. K1 jest używana głównie w wątrobie do aktywacji białek wiążących wapń zaangażowanych w krzepnięcie krwi.

Witamina K2
Fizjologiczne działanie: odpowiednie wapnienie.
Występowanie: formuła MK-4 witaminy K2 występuje w żywności pochodzenia zwierzęcego głównie w wątróbkach, żółtkach jaj, maśle, gęsinie. Natomiast K2 MK-7 jest związkiem głównie tworzonym przez bakterie w produktach fermentowanych (jogurty, kefiry, sery, kapusta kiszona) szczególnie w natto czyli  przefermentowanych nasionach soi gdzie jest jej naprawdę dużo. Przy sprawnie działającym układzie trawiennym i równowadze flory bakteryjnej w jelitach (co niestety dzisiaj rzadko się zdarza) również tam powstaje witamina K2. Nie podlega ona recyklingowi w organizmie czyli jej stała obecność w diecie jest bardzo ważna ponieważ grożą nam jej niedobory. Niedobór K2 skutkuje m.in.: osteoporozą, miażdżycą, ubytkami stomatologicznymi, ma ona też bardzo ważne przeciwdziałanie dla powstawania choroby Alzheimera, chorób serca i jeszcze wielu innych.

Teraz o tak zwanym: „paradoksie wapnia”
Paradoks wapnia dotyczy wszystkich osób, które stosując suplementację wapniem i witaminą D – myślą, że wspomagają swoje kości – nie stosują przy tym witaminy K2. Działanie takie może okazać się tragiczne w skutkach! Ponieważ badania wykazały, że bez witaminy K2 organizm NIE potrafi kierować wapnia do kości i zębów gdzie jest potrzebny, zamiast tego dostaje się on do tętnic, co prowadzi do bardzo tragicznego w skutkach połączenia osteoporozy i miażdżycy, a to już właśnie wspomniany paradoks wapnia – niedobory wapnia w kościach i jego nadmiary w tętnicach!
O korzyściach płynących z witaminy D, jej właściwościach i sposobach pozyskiwania napiszę w kolejnym tekście.

Bezwzględnie należy pamiętać o paradoksie wapnia aby uniknąć osteoporozy i chorób serca ponieważ najnowsze badania wykazują, że sięganie po witaminę D i wapń bez witaminy K2 zwiększa ryzyko zawału serca i udaru mózgu gdyż podawany wapń odkłada się w tętnicach powodując ich zwapnienie
Wszystkich przeprowadzonych badań jest ich naprawdę sporo, dobrze udokumentowanych i potwierdzających działanie witaminy K2, każdy kto chce wiedzieć więcej może je odszukać. Badania takie potwierdzają że K2 może pomóc w zapobieganiu chorobom sercowo – naczyniowym (badanie rotterdamskie przeprowadzone w Zakładzie Epidemiologii i Biostatyki Erasmus Medical Center Rotterdam w Holandii). Inne badania potwierdzają, że K2 może poprawić zdrowie kości i zmniejszyć ryzyko złamań. Wyniki przynajmniej dwóch badań klinicznych potwierdzają, że K2 może redukować nawroty raka wątroby o raz pomóc przedłużyć życie chorym. Badania obserwacyjne przeprowadzone na 11 tysiącach mężczyzn wykazały, że wysokie spożycie K2 jest związane z obniżeniem o 63% ryzyka zachorowania na raka prostaty. Tak jak pisałam jest wiele badań każdy zainteresowany może do nich dotrzeć.

Niedobór witaminy K2
Przez długi czas uważano, że niedobór K2 jest rzadko spotykany, a wymagany poziom (80µg) może być dostarczony przez dietę i biosyntezę mikrobiologiczną przez bakterie jelitowe. Jednak badania naukowe wykazują, że ilość witaminy K2 w diecie wcale nie jest tak wysoka jak sadzono. Nawet odpowiednio zbilansowana dieta może nie być wystarczająca dla dostarczenia odpowiednie jej ilości. Sugeruje się również podwyższenie zalecanego dziennego spożycia K2 z  80 do przynajmniej 120µg. Spożycie witaminy K2 jest znacznie niższe niż 50 lat wcześniej a dzienne  stopniowo maleje. Może to częściowo wynikać ze zmian w sposobie żywienia (bardziej przewożona żywność) i zmian sposobu wytwarzania żywności (bardziej sterylne wytwarzanie pożywienia bez dostępu dobrych bakterii) .

Można wyróżnić dwa rodzaje niedoboru K2: ostre i przewlekłe.
Ostry niedobór to krwawienie z dziąseł, nosa, przewodu pokarmowego a jego konsekwencjami np.: udar mózgu, uszkodzenie płuc i śmierć spowodowana dużą utratą krwi. Niedobór K2 może być spowodowany używaniem leków przeciwzakrzepowych (warfaryna czy inne pochodne kumaryny), długotrwałe stosowanie antybiotyków, choroby pęcherzyka żółciowego i choroba Crohna.
Z kolei przewlekły niedobór K2 jest mniej oczywisty, co może być bardziej niebezpieczne bo nie ma żadnych niepokojących objawów a często te, które mogą na to wskazywać uznawane są za choroby starzenia się organizmu jak np.: upośledzenie wytrzymałości kości, osłabienie układu krążenia.

Jak leki przeciwzakrzepowe wpływają na witaminę K
Najnowsze badania wykazały wyraźny związek miedzy długotrwałym leczeniem przeciwzakrzepowym i obniżoną wytrzymałością kości co może prowadzić do zwiększenia ilości złamań, zmniejszenia zawartości składników mineralnych i gęstości kości. Dodatkowo leczenie takie jest często wiązane z wapnieniem tkanek miękkich, wykazano że zwapnienie tętnic następowało dwa razy szybciej niż u pacjentów nie przyjmujących leków przeciwzakrzepowych. Czyli konsekwencjami długotrwałego leczenia przeciwzakrzepowego mogą być: zwapnienie tętnic, zwiększona sztywność ścian aorty, niewydolność wieńcowa, niedokrwienie a nawet niewydolność serca. Zazwyczaj leczenie przeciwzakrzepowe stosuje się by uniknąć stanów zagrażających życiu i zdrowiu, a wysokie spożycie witaminy K zakłóca działanie leków przeciwzakrzepowych dlatego pacjentom nie zaleca się spożywanie produktów bogatych w witaminę K. Lecz najnowsze badania wykazują, ze najlepszym wyjściem jest połączenie witaminy K2 z lekami przeciwzakrzepowymi (oczywiście pod kontrolą mądrego lekarza) żeby ustabilizować INR czyli wystandaryzowany współczynnik czasu krzepnięcia osocza po uwapnieniu.

Przeciwwskazania do suplementacji witaminą K2
Osoby biorące leki przeciwzakrzepowe powinny skonsultować się z lekarzem przed przyjmowaniem suplementów witaminy K2. Jednakże wykazano, że przyjmowanie niewielkiej ilości witaminy K2-MK7 (do 50 mikro gramów dziennie) powoduje, że ryzyko wystąpienia osteoporozy i zwapnienia tętnic się zmniejsza oraz uzyskuje się większą stabilność parametrów krzepliwości krwi.

  • nie zostało poznane żadne toksyczne działanie witamin K1 i K2 ani MK-4 czy MK-7
  • witamina K2 nie odkłada się w znacznej ilości w wątrobie
  • K2 nie ma żadnego negatywnego wpływu – wykazały tak wszystkie dostępne na dziś badania
  • zalecenia wydane przez National Instytutes Health w USA dotyczące dziennego spożycia witaminy K, potwierdzają szeroki margines bezpieczeństwa stosowania dużych jej dawek

PODSUMOWANIE o witaminie K2

  • witamina K2 nie wykazuje ŻADNYCH skutków ubocznych
  • najlepsza forma witaminy K2 to K2-MK7
  • wit.K2wykazuje zbawienny wpływ w przypadku chorób serca, kości, zębów i starzenia się organizmu,
  • wystarczająca ilość wit.K2 to 100 mikro gramów dziennie,
  • w przypadku suplementacji wit.D, należy zwiększyć dawkę do 200-300 mikro gramów
  • witaminę K2 należy spożywać z posiłkiem zawierającym tłuszcz
  • wit.K2 u osób cierpiących na cukrzycę redukuje poziom insuliny po posiłku,
  • zastosowanie wit.K2 z innymi lekami przeciw osteoporozie zabezpiecza stawy przed ich degradacją,
  • K2 odgrywa kluczową rolę w schorzeniach związanych z centralnym układem nerwowym (np.: w przypadku choroby Alzheimera), odpowiedni jej poziom może nawet zapobiec tej chorobie. Chorzy zawsze mają niskie poziomy wit.K2 a ma ona bardzo istotne znaczenie w sterowaniu zachowaniem się wapnia w mózgu,
  • Z wiekiem poziom wit. K2 w mózgu ulega zmniejszeniu,
  • Niedobór wit.K2 może być przyczyną (jedną z wielu) powstawania kamieni nerkowych,
  • Chorzy na stwardnienie rozsiane powinni brać duże dawki wit.D3 i K2,
  • Wit.K2 zapobiega powstawaniu wolnych rodników w mózgu, może zapobiegać powstawaniu porażenia mózgowego, opóźnienia w rozwoju, padaczki (jeśli matka zapewniła sobie jej odpowiedni poziom)
  • Wit.K2 działa hamująco na wszystkie typy nowotworu płuc, podobnie zbawienny wpływ ma na nowotwory prostaty, krwi i wątroby
  • K1 ma wpływ na krzepniecie krwi
  • K2 ma niewielki wpływ na krzepniecie krwi
  • K1 ma niewielki wpływ na zapobieganie zwapnieniom i nie wykazała skuteczności w zmniejszeniu chorób sercowo – naczyniowych
  • Witaminy A i D wzmacniają swoje działanie gdy są zażywane wraz z witaminą K2

Witamina K2 wykazuje działanie w następującym zakresie:

  • starzenie się organizmu, zmarszczki
  • choroby serca,
  • osteoporoza,
  • choroba ALZHEIMERA  i inne schorzenia mózgu,
  • żylaki,
  • cukrzyca,
  • reumatoidalne zapalenie stawów,
  • stwardnienie rozsiane,
  • choroby nowotworowe,
  • ciąża i zachodzenie w ciążę,
  • zdrowie noworodka,
  • testosteron i płodność mężczyzn,
  • zdrowie zębów, rozwój szczęko – czaszki.

Na temat witaminy K oraz paradoksu wapnia powstało kilka bardzo obszernych opracowań naukowych, badań i książek, jedną z nich jest np.: książka Jerzego Zięby „Ukryte terapie czego ci lekarz nie powie” do której przeczytania serdecznie zachęcam, dowiecie się z niej Państwo nie tylko o witaminie K2, (ja przy przygotowaniu tego opracowania również z niej korzystałam)